Orang oetans (orang = mens, oetan = jungle)

Oost, west, Indonesia best!

Door: Gisella & Ilse

Blijf op de hoogte en volg Gisella en Ilse

01 Februari 2014 | Cambodja, Phnom-Penh

Selamat siang!

Sinds woensdag zijn we in Phnom Penh (Cambodja), hetgeen betekent dat we met tranen in onze ogen afscheid hebben moeten nemen van onze grote liefde: Sumatra (Indonesië). Misschien wist nog niet iedereen het, maar na Maleisië zijn we voor 3,5 week terug gegaan naar Indonesië. Het voelde als thuiskomen, alles weer lekker op zijn Indonesisch, inclusief afzettende taxichauffeurs, geen tijdsbesef, zingende Dhalia in de bus en een boze Gisella (al heeft ze al wel aan haar anger issues gewerkt :)).

Het Indonesische avontuur startte meteen goed met een tweedaagse jungletrek (orang oetans, reuzemieren, vuurvliegjes, leguanen, watervallen en Ilse's bijna-doodervaring). Na een afsluitende lokale jungleparty hadden we geen tijd om bij te komen, want er wachtte een uitbarstende Sinabung op ons. Onwijs gaaf, maar niet geheel verstandig stonden we op 5 kilometer afstand van een uitbarstende vulkaan. Ondanks dat het voor ons een hele gave ervaring was, zit er ook een keerzijde aan dit verhaal: meer dan 25.000 mensen zijn geëvacueerd en hebben niks meer. Erg triest om te zien.

Na al deze spanning en sensatie moesten we toch echt even bijkomen en hebben we lekker gerelaxed aan Lake Toba (het diepste meer van de wereld). Echter, lange tijd om bij te komen bij dit meer hadden we niet, want we moesten gaan relaxen bij Lake Maninjau (net iets mooier dan Lake Toba). Hier hebben we niet alleen op onze luie kont gezeten, maar ook gezwommen, gewandeld en.. de eerste Maninjau Olympics gehouden. Deze bestonden uit shithead spelen, spijkerpoepen, spekkoek happen en raden hoe laat het is. We hebben Nederland goed vertegenwoordigd: Gisella was eerste en Ilse tweede (is het nodig hierbij te vermelden dat wij de regels bedacht hebben en aangepast waar we dat nodig vonden? Nee toch?!). Hierna was het toch echt tijd om naar onze laatste bestemming, Padang, te gaan. Onze laatste nacht was typisch Indonesisch. Het plan was om op het vliegveld te slapen, maar natuurlijk ging dat plan niet door. Het vliegveld bleek dicht te zijn, waardoor we noodgedwongen bij de security post moesten overnachten. Een goed einde!

Ondertussen zijn we ook al enthousiast geworden over Cambodja. We hebben de geheime gevangenis S-21 bezocht en the killing fields, erg indrukwekkend! We zijn benieuwd wat Cambodja ons nog meer te bieden heeft!

Sampai jumpa nanti!

01 Februari 2014 - 12:16

Lotte:

Zo Gies, dit verhaal is een stuk informatiever dan ons skypegesprek gisteren (voor jou vanochtend

01 Februari 2014 - 12:44

Louise:

Leuk om te lezen hoor! Jullie snappen toch wel dat het nu geen geheime gevangenis meer is, iedereen die dit leest weet nu van het bestaan af ;).

01 Februari 2014 - 12:57

Annie Vd Berg:

Hoi Ilse wat een avonturen beleven jullie kan indenken dat het triest is als mensen moeten evacueren en jij de toerist uithang maar dat is het leven nu eenmaal maar je hebt er hard voor gespaard dus meisje ga verder met genieten groetjes

01 Februari 2014 - 16:44

Chantal:

Wat een avontuur zeg..... Geweldig ! Sommige dingen zijn triest, ook een hele ervaring om mee te maken!
Genieten meisjes!

01 Februari 2014 - 18:48

Jan En Petra:

Dag dames, een heleboel ervaringen rijker en veel plezier horen en zien wij.
Ga zo door en houd ons op de hoogte, kunnen we mee genieten.
groetjes Petra en Jan.

01 Februari 2014 - 19:13

Henk En Jeanne :

Wij zijn er ook geweest die dingen vergeet je niet. toen was de bevolking 75 procent rond de 25 de rest was uit gemoord maar wel mooi land mooie stranden en op het water wonen en leven ook veel mensen geniet er van dames
Ancorewatt is heel mooi daar hadden wel een week kunnen rond lopen
groetjes Henk en Jeanne

01 Februari 2014 - 21:32

Mari En Bep:

Wat een avonturen dames. Jullie maken heel wat mee.
Maar jullie genieten er goed van.
Ook erg angstig Ilse wat jij hebt mee gemaakt.
Dus je ziet wel het kan ook weleens fout gaan.Maar alles is weer goed dus geniet nog
van jullie verdere reis en weer tot de volgende keer.xx
Groetjes Mari en Bep